Liefde is... nooit meer alleen aan tafel
Liefde is... samen onder de douche
Ik sprak laatst met een vriendin over mijn werk en mijn chronische tijdgebrek. Ik heb al een halve dagtaak aan gehandicapt-zijn, zei ik droog. Ik rekende haar voor: 20 uur per week verzorging, 6 uur per week huishoudelijke hulp, 4 uur PGB en dan nog de nodige therapieën. Da’s dus al een werkweek van 30 uur!
Mijn vriendin sputterde tegen dat iedereen toch moet douchen en eten. Waarop ik vroeg of een wasbeurt bij haar ook bijna een uur kost. Ik zei dat ik het soms zo moeilijk vind dat ik er niet voor kan kiezen dat soort dingen in mijn eentje te doen. En toen dacht ik aan ‘Liefde is...’
Nou, in mijn nooit-te-verschijnen boek ‘Gehandicapt voor dummies’ zal ik opnemen:
Gehandicapt zijn is... nooit meer alleen aan tafel
Gehandicapt zijn is... samen onder de douche
Helemaal in de roos weer deze blog, wat een herkenning altijd, heerlijk
BeantwoordenVerwijderenMag ik trouwens vragen wat dat voor klem is waar je op je andere site je e pad in hebt staan?
De mijne komt volgende week :-)
Hij is goed!!!
BeantwoordenVerwijderenMaar evengoed confronterend. Want dat je als "gehandicapte" al een dagtaak hebt aan verzorging en alledaagse dingen beseft eigenlijk niemand. Hooguit degene die het zelf ook mee maakt.
Liefs